به گزارش پایگاه خبری تحلیلی«برچلو»؛ مریم ذادق آبادبزچلو در یادداشتی نوشت: حضرت امالبنین (سلاماللهعلیها)، همسر امیرالمؤمنین علی (ع)، بانویی بزرگوار از خاندان بنیکلاب بودند که به دلیل ایمان، شجاعت و تربیت فرزندانی رشید، جایگاه ویژهای در تاریخ اسلام دارند. ایشان پس از ازدواج با حضرت علی (ع)، به کنیه «امالبنین» یعنی مادر پسران شناخته شدند و چهار فرزند ایشان در واقعه کربلا به شهادت رسیدند.
نام اصلی ایشان فاطمه کلابیه بود. از همان آغاز ورود به خانه امیرالمؤمنین، با ادب و احترام ویژه نسبت به فرزندان حضرت زهرا (س) رفتار کردند و خود را خادم آنان دانستند. این روحیه فروتنی و ولایتمداری، یکی از ویژگیهای برجسته شخصیت ایشان است که در تاریخ ثبت شده است.
حضرت امالبنین (س) در تربیت فرزندانی چون حضرت عباس (ع) نقش اساسی داشتند. فرزندان ایشان در کربلا نمونهای بیبدیل از وفاداری به ولایت و ایثار در راه حق شدند. این تربیت ولایتمدارانه نشان میدهد که نقش مادر در شکلگیری شخصیت فرزندان تا چه اندازه تعیینکننده است.
پس از واقعه عاشورا، حضرت امالبنین (س) با صبر و بردباری مثالزدنی، به نماد مادران شهیدپرور تبدیل شدند. ایشان هر روز به بقیع میرفتند و با خواندن مرثیه، یاد فرزندان شهید خود را زنده نگه میداشتند. این رفتار، فرهنگ عزاداری و زنده نگه داشتن یاد شهیدان را در جامعه اسلامی تقویت کرد.
در تقویم رسمی جمهوری اسلامی ایران، سیزدهم جمادیالثانی به عنوان سالروز وفات حضرت امالبنین (س) و روز تکریم مادران و همسران شهدا نامگذاری شده است. این نامگذاری نشاندهنده جایگاه والای ایشان در فرهنگ ایثار و شهادت و الگویی برای خانوادههای ایثارگر امروز است.
حضرت امالبنین (س) در سال ۶۴ هجری قمری در مدینه وفات یافتند و در قبرستان بقیع به خاک سپرده شدند. یاد و نام ایشان امروز نیز الهامبخش جامعهای است که ارزشهای عاشورا را زنده نگه میدارد و مادران و خانوادهها را به تربیت فرزندانی آگاه، ولایتمدار و ایثارگر فرا میخواند.
دیدگاهتان را بنویسید